മനുഷ്യനെന്ന്‌ സ്വയം വിശ്വസിയ്‌ക്കുകയായിരുന്നു. ചോരയോട്ടമറിഞ്ഞ സിരാധമനികളില്‍, കാലം മറന്ന്‌ പൂത്ത പാലമണം നിറഞ്ഞ രാത്രി,അവള്‍ ഒരു മിന്നാമിനുങ്ങിനെ കണ്ടു കൊതിച്ചു. എണ്ണമറ്റ ഭൗമസൗന്ദര്യങ്ങളെ, സ്‌മൃതിയടയാളങ്ങള്‍ അന്യമാക്കി പുണര്‍ന്ന കൈകള്‍...ഒരു മിന്നാമിനുങ്ങ്‌...കൈക്കുമ്പിള്‍ വിടര്‍ത്തിയതില്‍ അവള്‍ക്കുള്ള വിസ്‌മയം കൂടി ചേര്‍ത്തിരുന്നു. മിന്നിപ്പറന്ന താരശലഭങ്ങള്‍ പോലെ, അവളുടെ ഇളം കൗതുകങ്ങള്‍ക്ക്‌ മുമ്പില്‍ മഴയായ്‌ മിന്നാമിനുങ്ങുകള്‍ പെയ്‌തു നിറഞ്ഞു. വളയങ്ങളായ്‌. ഉള്ളില്‍ അവളും ഞാനും പരസ്‌പരം കണ്ടിരുന്നു.അവള്‍ക്കൊപ്പം മണ്ണിന്റെ കൗതുകങ്ങള്‍ ഞാനും നുകരുകയായിരുന്നു.ഗന്ധര്‍വയാമം ഒടുങ്ങാതെ തുടര്‍ന്നു.അവളോട്‌ ചേര്‍ന്ന എന്റെ കൗതുകങ്ങളും... രാത്രി മുഴുവന്‍.
7-10-2012
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ