അന്ന്‌ ഞങ്ങളൊരു ചെടി നട്ടു.നീലപ്പൂ വിരിയുന്ന ഒരു കുഞ്ഞു ശംഖുപുഷ്‌പം. അവളാണ്‌ വഴിവക്കത്തെങ്ങോ അനാഥയായ്‌ നിന്ന ചെടിക്കുഞ്ഞിനെ വീടെത്തിച്ചത്‌.പണ്ടെങ്ങോ അമ്മച്ചെടിയില്‍ നിന്ന്‌ നുള്ളിയ പൂവിനുള്ള പ്രായശ്ചിത്തമെന്നോണം, തണല്‍ തുളുമ്പുന്ന ഞങ്ങടെ മുറ്റത്ത്‌ ആ കുഞ്ഞിയെ നട്ടു.കുഞ്ഞുനെറുകയില്‍ നീലമേഘകണം പോലെയൊരു പൂ ചൂടിയിരുന്നു.അതിന്റെ ചുഴികളിലെങ്ങോ വെയില്‍ ഒളിച്ചിരുന്നു. തളിരിന്‌ മേല്‍ വെള്ളം ഇറ്റിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ, അവളോട്‌ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, 'ഈ തൈ എന്റെ ബാല്യമാണ്‌. ഈ പൂ എന്റെ അമ്മയുടെ കണ്ണും.' അവള്‍ കണ്ണില്‍ വിരല്‍ തൊട്ട്‌, ഒരല്‌പം കണ്മഷി, കുഞ്ഞു പൂവില്‍ തേച്ചു. എന്നിട്ട്‌ എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു, 'ഇപ്പൊ ഞാന്‍ നിന്റെ ബാല്യത്തോടും, അമ്മയുടെ കണ്ണിനോടും ചേര്‍ന്ന ഇളം കറുപ്പഴകാണ്‌.'
കുഞ്ഞിപ്പൂവിന്റെ കണ്ണ്‌ നിറഞ്ഞു വന്നു.കണ്മഷി പടര്‍ന്നു.
കുഞ്ഞിപ്പൂവിന്റെ കണ്ണ്‌ നിറഞ്ഞു വന്നു.കണ്മഷി പടര്‍ന്നു.
20-10-12
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ